Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. In Deo salutáre meum * et glória mea: et spes mea in Deo est.
Psalmus 61 [1]
61:2 Nonne Deo subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In Deo salutáre meum et glória mea: et spes mea in Deo est.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. W Bogu zbawienie moje * i chwała moja: i nadzieja moja jest w Bogu.
Psalm 61 [1]
61:2 Czyż Bogu nie będzie poddana dusza moja? * Bo od Niego zbawienie moje.
61:3 Bo On sam Bóg mój i zbawiciel mój, * On obrońca mój, nie zachwieję się więcej.
61:4 Dokądże będziecie nacierać na człowieka? * Chcecie zabić wy wszyscy, jakby na ścianę pochyloną i płot wywrócony?
61:5 Zaprawdę godności mojej zamyślali mnie pozbawić, biegałem z pragnieniem: * usty swymi błogosławili, a sercem swym złorzeczyli.
61:6 Tymczasem, bądź poddana Bogu, duszo moja, * bo od Niego cierpliwość moja.
61:7 Bo On Bóg mój i zbawiciel mój, * On pomocnik mój, nie będę uciekał.
61:8 W Bogu zbawienie moje i chwała moja: * Bóg pomocy mojej, i nadzieja moja jest w Bogu.
61:9 Miejcie nadzieję w Nim, całe zgromadzenie ludu, wylewajcie przed Nim serca wasze: * Bóg pomocnikiem naszym na wieki.
61:10 Doprawdy marni są synowie człowieczy, oszukańczy synowie ludzcy na wadze: * zwodzą w próżności swojej razem.
61:11 Nie miejcie nadziei w nieprawości i drapiestwa nie pożądajcie: * jeśli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
61:12 Raz rzekł Bóg, te dwie rzeczy słyszałem: iż moc jest u Boga i u Ciebie miłosierdzie, Panie, * bo Ty oddasz każdemu według uczynków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W Bogu zbawienie moje i chwała moja: i nadzieja moja jest w Bogu.
|
Ant. Vidéte ópera Dómini, * et audítam fácite vocem laudis ejus.
Psalmus 65(1-12) [2]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidéte ópera Dómini, et audítam fácite vocem laudis ejus.
|
Ant. Oglądajcie dzieła Pana, * a dajcie słyszeć głos chwały jego.
Psalm 65(1-12) [2]
65:1 Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie, psalm śpiewajcie imieniu Jego: * dajcie cześć chwale Jego.
65:3 Mówcie Bogu: Jakże straszne są dzieła Twoje, Panie. * Dla wielkości mocy Twojej będą kłamać przed Tobą nieprzyjaciele Twoi.
65:4 Wszystka ziemia niech Ci się kłania i niech Ci śpiewa, * niech psalm śpiewa imieniu Twemu.
65:5 Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże, * straszny jest w planach nad synami człowieczymi.
65:6 On obrócił morze w suchą ziemię, przez rzekę przejdą nogą: * tam się będziemy weselili w Nim.
65:7 On panuje w mocy swej na wieki, oczy Jego na narody patrzą: * którzy Go drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
65:8 Błogosławcie, narody, Boga naszego * i dajcie słyszeć głos chwały Jego.
65:9 On włożył życie w duszę moją * i nie dał się zachwiać nogom moim.
65:10 Albowiem doświadczyłeś nas, Boże: * wypławiłeś nas ogniem, jak pławią srebro.
65:11 Zawiodłeś nas w sidło, nakładłeś utrapień na grzbiety nasze, * wsadziłeś ludzi na głowy nasze.
65:12 Przeszliśmy przez ogień i przez wodę, * ale przywiodłeś nas do ochłody.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oglądajcie dzieła Pana, a dajcie słyszeć głos chwały jego.
|
Ant. Audíte, omnes * qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
Psalmus 65(13-20) [3]
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Audíte, omnes qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
|
Ant. Słuchajcie wszyscy, * którzy się Boga boicie, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
Psalm 65(13-20) [3]
65:13 Wejdę do domu Twego z całopaleniem, * oddam Ci śluby moje, które wyraziły wargi moje.
65:14 I wymówiły usta moje * w ucisku moim.
65:15 Całopalenia tłuste ofiaruję Tobie z kadzeniem baranów, * ofiaruję Ci woły z kozłami.
65:16 Chodźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, * a opowiem, jak wielkie rzeczy uczynił duszy mojej.
65:17 Do Niego ustami moimi wołałem * i wysławiałem językiem moim.
65:18 Jeślibym patrzał na nieprawość w sercu moim, * nie wysłuchałby Pan.
65:19 Przeto wysłuchał Bóg * i baczył na głos modlitwy mojej.
65:20 Błogosławiony Bóg, * który nie odrzucił modlitwy mojej i miłosierdzia swego ode mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
|
℣. Non amóvit Dóminus oratiónem meam.
℟. Et misericórdiam suam a me.
|
℣. Nie odrzucił Pan modlitwy mojéj
℟. I miłosierdzia swego odemnie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro Ecclesiástæ
Eccl 5:1-4
1 Ne témere quid loquáris, neque cor tuum sit velox ad proferéndum sermónem coram Deo. Deus enim in cælo, et tu super terram; idcírco sint pauci sermónes tui.
2 Multas curas sequúntur sómnia, et in multis sermónibus inveniétur stultítia.
3 Si quid vovísti Deo, ne moréris réddere; dísplicet enim ei infidélis et stulta promíssio; sed quodcúmque vóveris redde;
4 Multóque mélius est non vovére, quam post votum promíssa non réddere.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In princípio Deus ántequam terram fáceret, priúsquam abýssos constitúeret, priúsquam prodúceret fontes aquárum,
* Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.
℣. Quando præparábat cælos, áderam, cum eo cuncta compónens.
℟. Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Księgi Ekklezjastyka
Koh 5:1-4
1 Nie mów nic nierozmyślnie, a niech nie będzie serce twe prędkie na wymówienie słowa przed Bogiem; Bóg bowiem na niebie, a ty na ziemi: przeto niech będzie słów twoich mało.
2 Za wielkiem staraniem sny idą, a w wielomówstwie głupstwo się najdzie.
3 Jeźliś co ślubił Bogu, nie omieszkajże spełnić; albowiem nie podoba się mu niewierna a głupia obietnica, ale cokolwiek ślubisz, oddaj.
4 I daleko lepiéj jest nie ślubować, niźli po ślubie obietnic nie spełnić.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. God possessed me in the beginning, before He made the earth, before He created the depths, before He caused the fountains of water to spring.
* Before the mountains were settled, before there were any hills, did the Lord beget me.
℣. When He prepared the heavens, I was there with Him, ordering all things.
℟. Before the mountains were settled, before there were any hills, did the Lord beget me.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Eccl 5:5-8
5 Ne déderis os tuum ut peccáre fácias carnem tuam; neque dicas coram Angelo: Non est providéntia; ne forte irátus Deus contra sermónes tuos díssipet cuncta ópera mánuum tuárum.
6 Ubi multa sunt sómnia, plúrimæ sunt vanitátes et sermónes innúmeri; tu vero Deum time.
7 Si víderis calúmnias egenórum et violénta judícia et subvérti justítiam in província, non miréris super hoc negótio; quia excélso excélsior est álius, et super hos quoque eminentióres sunt álii;
8 Et ínsuper univérsæ terræ rex ímperat serviénti.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Gyrum cæli circuívi sola, et in flúctibus maris ambulávi, in omni gente et in omni pópulo primátum ténui:
* Superbórum et sublímium colla própria virtúte calcávi.
℣. Ego in altíssimis hábito, et thronus meus in colúmna nubis.
℟. Superbórum et sublímium colla própria virtúte calcávi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Koh 5:5-8
5 Nie dawaj ustom twoim, abyś o grzech przyprawił ciało twoje, ani mów przed Aniołem: Niemasz opatrzności: by snadź Bóg rozgniewawszy się na mowę twoję, nie rozproszył wszystkich spraw rąk twoich.
6 Gdzie wiele snów, wiele marności, i mowy niezliczone. Ale ty Boga się bój.
7 Jeźli ujrzysz potwarzy na ubogie ludzie i gwałtowne sądy i wywrócenie sprawiedliwości w krainie, nie dziwujże się takowej sprawie; bo nad wysokiego jest wyższy drugi, a nad te jeszcze są drudzy zwierzchniejsi.
8 A nad te jeszcze wszystkiéj ziemi król rozkazuje służącéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I alone compassed the circuit of heaven, and walked on the waves of the sea. In every nation and in every people, I held the first place.
* In the greatness of my strength have I trodden under my feet the necks of such as be haughty and proud.
℣. I dwell in the highest places, and my throne is in a cloudy pillar.
℟. In the greatness of my strength have I trodden under my feet the necks of such as be haughty and proud.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Eccl 5:9-13
9 Avárus non implébitur pecúnia, et qui amat divítias fructum non cápiet ex eis: et hoc ergo vánitas.
10 Ubi multæ sunt opes, multi et qui cómedunt eas. Et quid prodest possessóri, nisi quod cernit divítias óculis suis?
11 Dulcis est somnus operánti, sive parum sive multum cómedat; satúritas autem dívitis non sinit eum dormíre.
12 Est et ália infírmitas péssima, quam vidi sub sole: divítiæ conservátæ in malum dómini sui.
13 Péreunt enim in afflictióne péssima: generávit fílium qui in summa egestáte erit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Emítte, Dómine, sapiéntiam de sede magnitúdinis tuæ, ut mecum sit et mecum labóret:
* Ut sciam, quid accéptum sit coram te omni témpore.
℣. Da mihi, Dómine, sédium tuárum assistrícem sapiéntiam.
℟. Ut sciam quid accéptum sit coram te omni témpore.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ut sciam quid accéptum sit coram te omni témpore.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Koh 5:9-13
9 Łakomy nie nasyci się pieniędzy, a kto miłuje bogactwa, nie weźmie z nich pożytku: przetóż i to jest marność.
10 Gdzie jest wiele majętności, wiele i tych, którzy je trawią. A cóż za pożytek panu z tego, jedno iż widzi bogactwa oczyma swemi?
11 Wdzięczny jest sen robiącemu, chocia mało, chocia wiele zje: lecz nasycenie bogatego spać mu nie dopuszcza.
12 Jest i druga niemoc bardzo zła, którąm widział pod słońcem: bogactwa zachowane na złe pana swego.
13 Giną bowiem w złem utrapieniu: urodził syna, który będzie w wielkiem ubóstwie.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. O send out wisdom from the throne of thy glory, O Lord, to be with me, and to labour with me,
* That I may know at all times what is pleasing unto thee.
℣. Give me wisdom, O Lord, that sitteth by thy throne.
℟. That I may know at all times what is pleasing unto thee.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. That I may know at all times what is pleasing unto thee.
|
Nocturn II.
Ant. Exsúrgat Deus, * et dissipéntur inimíci ejus. ‡
Psalmus 67(2-11) [4]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * ‡ et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus.
|
Nokturn II.
Ant. Niech powstanie Bóg, * a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego.
Psalm 67(2-11) [4]
67:2 Bóg powstaje i rozpraszają się nieprzyjaciele Jego, * i uciekają, którzy Go nienawidzą, od oblicza Jego.
67:3 Jak ustaje dym, tak ustają, * jak się wosk rozpływa od ognia, tak giną grzesznicy od oblicza Bożego.
67:4 A sprawiedliwi ucztują i weselą się przed oczyma Bożymi: * i rozkoszują się w radości.
67:5 Śpiewajcie Bogu, psalm śpiewajcie imieniu Jego, * czyńcie drogę Temu, który wstępuje na zachód: (pochylić głowę) Pan imię Jego.
67:5 Radujcie się przed obliczem Jego: * zatrwożą się od oblicza Jego, ojca sierot i sędziego wdów.
67:6 Boga na miejscu swym świętym: * Bóg, który osadza samotnych w domu:
67:7 Który wywodzi więźniów w mocy, * także i drażniących, którzy mieszkają w grobach.
67:8 Boże, gdy wychodziłeś przed ludem Twym, * gdy ciągnąłeś przez pustynię:
67:9 Ziemia się trzęsła, niebiosa też kropiły przed obliczem Boga Synaju, * przed obliczem Boga Izraela.
67:10 Deszcz obfity wydzielisz, Boże, dziedzictwu Twojemu: * i omdlewało, a Tyś je orzeźwiał.
67:11 Zwierzęta Twoje będą mieszkały w nim: * nagotowałeś w dobroci Twej ubogiemu, Boże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego.
|
Ant. Deus noster, * Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
Psalmus 67(12-24) [5]
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
|
Ant. Bóg nasz * Bogiem zbawiającym, i Pańskie wyjście z śmierci.
Psalm 67(12-24) [5]
67:12 Pan da słowo zwiastującym nowinę, * mocą wielką.
67:13 Król zastępów umiłowanego, umiłowanego * i ozdobą domu [ma] rozdzielać łupy.
67:14 Choćbyście spali w pośrodku działów, pióra gołębicy posrebrzone: * a tył grzbietu żółci się jak złoto.
67:15 Gdy Niebieski rozprasza tam królów, będą wybieleni jak śnieg na Selmonie: * góra Boża jest górą tłustą.
67:16 Góra obfita, góra tłusta: * co się przypatrujecie górom zsiadłym?
67:17 To góra, na której się Bogu podoba mieszkać, * albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
67:18 Wozów Bożych wiele dziesiątków tysięcy, tysiące weselących się: * Pan między nimi na Synaju, w świątyni.
67:19 Wstąpiłeś na wysokość, pojmałeś pojmanych: * nabrałeś darów między ludźmi.
67:19 Też i niewierzących, * aby Pan Bóg mieszkał.
67:20 Błogosławiony Pan na każdy dzień: * szczęśliwą uczyni nam drogę Bóg zbawienia naszego.
67:21 Bóg nasz Bogiem zbawiającym, * i u Pana, u Pana jest wyjście ze śmierci.
67:22 Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich, * czub owłosiony chodzących w występkach swoich.
67:23 Rzekł Pan: Przywrócę z Baszanu, * przywrócę w głębokość morską:
67:24 Aby się umoczyła noga twoja we krwi * i język psów twoich w niej, z nieprzyjaciół.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg nasz Bogiem zbawiającym, i Pańskie wyjście z śmierci.
|
Ant. In ecclésiis * benedícite Dómino Deo.
Psalmus 67(25-36) [6]
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In ecclésiis benedícite Dómino Deo.
|
Ant. W kościołach * błogosławcie Panu Bogu.
Psalm 67(25-36) [6]
67:25 Widzieli pochód Twój, Boże, * pochód Boga mego, króla mojego, który jest w świątyni.
67:26 Na przedzie szli książęta wraz ze śpiewakami, * w pośrodku młodziutkich bębniczek.
67:27 W zebraniach błogosławcie Boga, Pana * ze źródeł izraelskich.
67:28 Tam, jest Beniamin młodziutki, * w zachwyceniu myśli.
67:28 Książęta Judy, wodzowie ich, * książęta Zabulonu, książęta Neftalego.
67:29 Rozkaż, Boże, mocy Twojej: * umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
67:30 Z kościoła Twego w Jeruzalem, * Tobie królowie ofiarują dary.
67:31 Pogrom zwierzę trzcin, zgromadzenie byków wśród krów narodów, * aby wypchnęli tych, którzy są wypróbowani jak srebro.
67:32 Rozprosz narody, które wojen chcą: przyjdą posłowie z Egiptu: * Etiopia spiesznie wyciągnie swe ręce do Boga.
67:33 Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, * grajcie Panu.
67:34 Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo niebios, * na wschód słońca.
67:35 Oto podnosi głos swój, głos mocy, dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, * wielmożność Jego i moc Jego w obłokach.
67:36 Dziwny jest Bóg w świętych swoich, Bóg izraelski, Ten da moc i siłę ludowi swemu, * niech będzie Bóg błogosławiony.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W kościołach błogosławcie Panu Bogu.
|
℣. Mirábilis Deus in sanctis suis.
℟. Deus Israël dabit virtútem plebi suæ.
|
℣. Dziwny Bóg w świętych swoich.
℟. Bóg Izraelski da moc i siłę ludowi swemu.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Joánnes Maria Vianney, in pago Dardilly, Diœcesis Lugdunénsis piis ruriculis ortus, ab infántia plura dedit sanctitátis indicia. Cum octennis oves custodiret, modo puerulos, ad imáginem Deíparæ genuflexos, Rosárium verbo et exemplo edocére, modo sorori vel alteri commisso grege, secretiórem locum pétere solebat, quo expeditior ante simulacrum Vírginis, oratióni vacaret. Páuperum amantíssimus, eos turmatim in patris domum dedúcere et omnímodo adjuvare in deliciis habebat. Litteris imbuendus, párocho Vici Ecully tráditus est; sed ut erat tardioris ingenii, in stúdiis fere insuperábiles expertus est difficultates. Jejunio et oratióne divinam opem implorávit, et facilitátem discéndi rogatúrus, tumulum sancti Francisci Regis, stipem quæritans, adívit, Theologíæ curriculo operose confecto, satis idoneus invéntus est, qui sacris initiarétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
John Mary Vianney, born of pious peasants in the village of Dardilly in the diocese of Lyons, gave many signs of holiness from his infancy. When, at the age of eight, he was taking care of the sheep, he would sometimes by word and example instruct little boys, kneeling before a statue of the Mother of God, in the use of the Rosary; and at other times, entrusting the flock to his sister or to another child, he was wont to seek out a more retired spot, that he might more readily devote himself to prayer before an image of the Virgin. Having a very great love for the poor, he would lead them in crowds to his father's house, and he took a delight in aiding them in every way. That he might be initiated into letters, he was sent to the parish priest of the village of Ecully; but as he was very slow to understand, he encountered almost unsurmountable difficulties in his studies. Fasting and praying, he entreated the divine assistance, and, with a view to begging for a facility in learning, he approached the tomb of St. Francis Regis, earnestly beseeching him for that gift. Having most laboriously passed through the course of theology, he was found to be sufficiently suitable to receive holy orders.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Uczciwym uczynił go Pan i strzegł go od nieprzyjaciół jego i od zwodników bronił go:
* I dał mu jasność wiekuistą.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostemi, i ukazał mu królestwo Boże.
℟. I dał mu jasność wiekuistą.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
In pago Ecully, præeunte párocho, cujus vicarius renunciátus fuerat, potiores pastoralis perfectiónis gradus totis viribus attingere contendit. Elapso triennio, in viculum Ars qui non ita multo post diœcesi Bellicénsi adscriptus est, quasi Angelus de cælo fuit missus et omnino squalentis ac desertæ suæ parœciæ fáciem florentíssime renovávit. In consciéntiis judicándis ac moderandis ad plurimas horas quotídie assiduus, frequentem Eucharistiæ usum invéxit, pias sodalitates instaurávit: mirum autem in modum téneram in Immaculátam Vírginem ánimis pietátem índidit. Rátus vero pastoris esse, flagítia concréditæ plebis expiare, nec oratiónibus, nec vigiliis, maceratiónibus et continuis jejuniis parcebat. Tantam viri Dei virtútem cum Satan ferre non posset, eum vexatiónibus primum, dein aperto certamine adortus est; sed atrocíssimas afflictiónes patienter tolerábat Joánnes Maria.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
In the village of Ecully, under the guidance of the parish priest, whose assistant he had been appointed, he strove with all his strength to attain to the higher degrees of pastoral perfection. After three years had gone by, he was sent, like an Angel from heaven, to the small village of Ars, which not so long after was included in the diocese of Belley, and in a most brilliant manner he entirely renewed the condition of his neglected and forsaken parish. Continually engaged for many hours daily in hearing confessions and in giving spiritual direction, he introduced the frequent reception of the Eucharist, and organized pious sodalities: and in a remarkable manner he inspired into souls a tender devotion to the Immaculate Virgin. And, deeming that it is the duty of the pastor to expiate the sins of the flock accredited to him, he spared neither prayers, nor vigils, nor mortifications and continual fastings. Since Satan could not endure such great virtues in this man of God, he assailed him, first with mere annoyances, and afterwards in open combat; but John Mary patiently endured the most malevolent injuries.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłował go Pan, i przyozdobił go: szatą chwały przyodział go.
* A w furcie niebieskiej koronował go.
℣. Oblókł go Pan w pancerz wiary, i przyozdobił go.
℟. A w furcie niebieskiej koronował go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Invitabátur sæpius a curiónibus vicínis ut, Missionariórum more, animárum saluti, qua concionando, qua confessiónes excipiéndo consúleret et singulis præsto semper erat. Studio glóriæ Dei incénsus, effécit, ut pia Missiónum exercítia in ámplius centum parœciis, constituto perpetuo censu, institueréntur. Inter hæc, Deo servum suum miraculis et charismátibus illustrante, orta est celebris illa peregrinátio, qua, per vicennium centum fere míllia hóminum cujusque ordinis et ætátis, quotannis Ars conflúxerint non solum e Galliæ et Europæ, sed étiam Amerícæ díssitis provinciis. Labóribus potius quam senio consumptus, prænuntiáto suæ mortis die, in osculo Dómini quiévit, die quarta Augusti, anno millesimo octingentésimo quinquagesimo nono, annos natus tres ac septuagínta. Quem multis clarum miraculis, Pius décimus inter Beatos, Pius vero undecimus inter Sanctos Cælites anno sacro adscripsit, ejusque festum ad universam Ecclésiam extendit, anno vero quinquagesimo sacerdotii sui ómnium parochórum cælestem patronum constítuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
He was very often asked by the neighbouring priests to labour for the salvation of souls after the manner of the Missionaries, either by preaching sermons, or by hearing confessions, and he was always at hand in every case. Burning with zeal for the glory of God, he brought it about, that the pious exercises of Missions were established in more than an hundred parishes arranged in a continuous and permanent series. Meanwhile, as God was rendering his servant famous by miracles and by graces, there began that celebrated pilgrimage, in which, throughout a period of twenty years, nearly one hundred thousand persons of every class flocked to Ars, not only from France and from Europe, but even from the distant regions of America. Worn out by labours rather than by old age, having foretold the day of his death, he went to rest in the embrace of the Lord, on the 4th day of August, in the year 1859, and of his age the seventy-third. After he became illustrious for many miracles, Pius X added him to the number of the Blessed , and Pius XI, in the holy year numbered him with the Saints in heaven and extended his feast to the universal Church, and on the fiftieth anniversary of his own priesthood, appointed him the heavenly patron of all parish priests.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ten człowiek uczynił wszystko co mu Bóg rozkazał, i rzekł do niego: Wejdź do odpoczynku mego:
* Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
℣. Ten jest który wzgardził żywot doczesny i przyszedł do królestwa niebieskiego.
℟. Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
|
Nocturn III.
Ant. Salvum me fac, * Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam. ‡
Psalmus 68(2-13) [7]
68:2 Salvum me fac, Deus: quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 ‡ Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in jejúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
|
Nokturn III.
Ant. Wybaw mię, * Boże, boć weszły wody aż do duszy mojéj.
Psalm 68(2-13) [7]
68:2 Wybaw mię, Boże, * bo weszły wody aż do duszy mojej.
68:3 Ulgnąłem w błocie głębokim * i nie masz dna.
68:3 Przyszedłem na głębinę morską * i pogrążyła mię nawałność.
68:4 Zmęczyłem się od wołania, ochrypło gardło moje, * ustały oczy moje, gdy wyczekuję Boga mego.
68:5 Rozmnożyli się nad włosy głowy mojej * nienawidzący mnie bez przyczyny.
68:5 Wzmocnili się prześladujący mnie niesprawiedliwie, nieprzyjaciele moi, * czegom nie wydarł, wtedy oddawałem.
68:6 Boże, Ty znasz głupotę moją * i występki moje nie są Tobie tajne.
68:7 Niech nie będą zawstydzeni mną ci, którzy Cię oczekują, Panie, * Panie zastępów.
68:7 Niech nie będą zmieszani przeze mnie ci, * którzy Cię szukają, Boże Izraela.
68:8 Bo dla Ciebie znosiłem urąganie, * zelżywość okryła oblicze moje.
68:9 Stałem się obcy dla braci moich * i cudzoziemcem dla synów matki mojej.
68:10 Bo mię zawistna miłość domu Twego gryzła * i urągania urągających Tobie spadły na mnie.
68:11 I okryłem postem duszę moją * i stało mi się to na urąganie.
68:12 I oblokłem zamiast szaty włosiennicę * i stałem się im przypowieścią.
68:13 Mówili przeciwko mnie, którzy siedzieli w bramie, * i śpiewali przeciw mnie, którzy pili wino.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybaw mię, Boże, boć weszły wody aż do duszy mojéj.
|
Ant. Propter inimícos meos * éripe me, Dómine.
Psalmus 68(14-29) [8]
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in justítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum justis non scribántur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter inimícos meos éripe me, Dómine.
|
Ant. Od nieprzyjaciół moich * wyrwij mię, Panie.
Psalm 68(14-29) [8]
68:14 Ale ja modlitwę moją do Ciebie zanoszę Panie, * czas upodobania, Boże.
68:14 W wielkości miłosierdzia Twego wysłuchaj mnie * w prawdzie zbawienia Twego:
68:15 Wyrwij mię z błota, abym nie ulgnął, * wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębiny wód.
68:16 Niech mnie nie zatapia nawałność wody i nie pożera mnie głębina, * ani niech nie zawiera nade mną studnia otworu swego.
68:17 Wysłuchaj mię, Panie, bo łaskawe jest miłosierdzie Twoje: * według mnóstwa litości Twoich wejrzyj na mnie.
68:18 I nie odwracaj oblicza Twego od sługi swego, * ponieważ jestem w utrapieniu, prędko wysłuchaj mię.
68:19 Przybliż się ku duszy mojej i wybaw ją, * na przekór wrogom moim wyrwij mię.
68:20 Ty znasz hańbę moją i wstyd mój * i poniżenie moje.
68:21 Przed oczyma Twymi są wszyscy, którzy mię trapią: * urągania i nędzy czekało serce moje.
68:21 I czekałem, kto by się razem smucił, a nie było, * i kto by pocieszył, a nie znalazłem.
68:22 I dali mi żółć na pokarm, * a w pragnieniu moim napoili mię octem.
68:23 Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem * i ku zapłacie, i na upadek.
68:24 Niech się zaćmią ich oczy, aby nie widzieli: * a grzbiet ich zawsze nachylaj.
68:25 Wylej na nich gniew Twój * i zapalczywość gniewu Twego niech ich ogarnie.
68:26 Mieszkanie ich niech się stanie puste, * a w przybytkach ich niechaj nikt nie mieszka.
68:27 Bo któregoś Ty zranił, prześladowali, * a do boleści ran moich dodawali.
68:28 Przydaj nieprawość do nieprawości ich, * a niech nie wchodzą do sprawiedliwości Twojej.
68:29 Niech będą wymazani z księgi żyjących * i niech ze sprawiedliwymi nie będą wpisani.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od nieprzyjaciół moich wyrwij mię, Panie.
|
Ant. Quǽrite Dóminum, * et vivet ánima vestra.
Psalmus 68(30-37) [9]
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Juda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum ejus possidébit eam: * et qui díligunt nomen ejus, habitábunt in ea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
|
Ant. Szukajcie Pana, * a ożyje dusza wasza.
Psalm 68(30-37) [9]
68:30 Jam jest ubogi i zbolały, * zbawienie Twoje, Boże, wspomogło mię.
68:31 Będę chwalił imię Boże pieśnią, * i wielbić Go będę chwalbą:
68:32 A przyjemniejsze to będzie Panu niźli młody cielec, * któremu rogi i kopyta podrastają.
68:33 Niech widzą ubodzy i niech się weselą: * szukajcie Boga, a będzie żyła dusza wasza.
68:34 Albowiem Pan wysłuchał ubogich, * a więźniami swymi nie wzgardził.
68:35 Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, * morze i wszystek płaz na nich.
68:36 Albowiem Bóg zbawi Syjon * i będą zbudowane miasta Judy.
68:36 I będą tam mieszkać * i dostaną go dziedzictwem.
68:37 I potomstwo sług Jego posiądzie go, * a którzy miłują imię Jego, będą na nim mieszkać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Szukajcie Pana, a ożyje dusza wasza.
|
℣. Laudábo nomen Dei cum cántico.
℟. Et magnificábo eum in laude.
|
℣. Będę chwalił imię Boże pieśnią.
℟. I wielbić go będę chwałą
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 12:35-40
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Sint lumbi vestri præcincti, et lucernæ ardentes in mánibus vestris. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 13 in Evang.
Sancti Evangélii, fratres caríssimi, apérta vobis est léctio recitata. Sed ne alíquibus ipsa ejus planíties alta fortásse videátur, eam sub brevitáte transcúrrimus, quátenus ejus exposítio ita nesciéntibus fiat cógnita, ut tamen sciéntibus non sit onerósa. Dóminus dicit: Sint lumbi vestri præcíncti. Lumbos enim præcíngimus, cum carnis luxúriam per continéntiam coarctámus. Sed quia minus est, mala non ágere, nisi étiam quisque stúdeat, et bonis opéribus insudáre, prótinus ádditur: Et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris. Lucérnas quippe ardéntes in mánibus tenémus, cum per bona ópera próximis nostris lucis exémpla monstrámus. De quibus profécto opéribus Dóminus dicit: Lúceat lux vestra coram homínibus, ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum qui in cælis est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Luke
Luke 12:35-40
At that time, Jesus said unto His disciples: Let your loins be girded about, and your lights burning. And so on.
Homily by Pope St. Gregory the Great.
13th on the Gospels.
Dearly beloved brethren, the words of the Holy Gospel, which have just been read, lie open before you, and, lest their very plainness should make them seem to some to be hard, we will go through them with such shortness as that neither may they which understand not remain unenlightened, nor they which understand be wearied. The Lord saith Let your loins be girded about. Now, we gird our loins about, when by continency we master the lustful inclination of the flesh. But, forasmuch as it sufficeth not for a man to abstain from evil deeds, if he strive not to join thereto the earnest doing of good works, it is immediately added And your lights burning. Our lights burn when, by good works, we give bright example to our neighbour; concerning which works the Lord saith Let your light so shine before men, that they may see your good works, and glorify your Father Which is in heaven. Matth. v. 16.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto ten, który wielkich dzieł dokonał przed Bogiem i z całego serca chwalił Pana.
* Niech więc oręduje za grzesznikami spośród wszystkich ludów.
℣. Oto człowiek bez zarzutu, prawdziwy czciciel Boga; wstrzymywał się od wszelkiego zła, trwając w swojej niewinności.
℟. Niech więc oręduje za grzesznikami spośród wszystkich ludów.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Duo autem sunt, quæ jubéntur, et lumbos restríngere, et lucérnas tenére: ut et mundítia sit castitátis in córpore, et lumen veritátis in operatióne. Redemptóri étenim nostro unum sine áltero placére nequáquam potest: si aut is qui bona agit, adhuc luxúriæ inquinaménta non déserit: aut is qui castitáte præéminet, necdum se per bona ópera exércet. Nec cástitas ergo magna est sine bono ópere, nec opus bonum est áliquod sine castitáte. Sed et si utrúmque ágitur, restat, ut quisquis ille est, spe ad supérnam pátriam tendat, et nequáquam se a vítiis pro mundi hujus honestáte contíneat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
Here, then, are two commandments, to gird our loins about, and to keep our lights burning the cleanness of purity in our body, and the light of the truth in our works. Whoso hath the one and not the other, pleaseth not thereby our Redeemer; that is, he pleaseth Him not which doth good works, but bridleth not himself from the pollutions of lust, neither he which is eminent in chastity, but exerciseth not himself in good works. Neither is chastity a great thing without good works, nor good works anything without chastity. And if any man do both, it remaineth that he must look by hope toward our Fatherland above, and not have for his reason wherethrough he turneth himself away from vice, the love of honour in this present world.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niechaj biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rękach waszych.
* A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Czuwajcie tedy, bo nie wiecie, o której godzinie przybędzie Pan wasz.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Per evangélica dicta, deleántur nostra delícta. Amen.
Lectio 9
Commemoratio Vigiliæ S. Laurentii
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 16:24-27
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum, et tollat crucem suam, et sequátur me. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 32 in Evangelia
Quia Dóminus ac Redémptor noster novus homo veni in mundum, nova præcépta dedit mundo. Vitæ étenim nostræ véteri, in vítiis enutrítæ, contrarietátem oppósuit novitátis suæ. Quid enim vetus, quid carnális homo nóverat, nisi sua retinére, aliéna rápere, si posset; concupíscere, si non posset? Sed cæléstis médicus síngulis quibúsque vítiis obviántia ádhibet medicaménta. Nam, sicut arte medicínæ cálida frígidis, frígida cálidis curántur; ita Dóminus noster contrária oppósuit medicaménta peccátis, ut lúbricis continéntiam, tenácibus largitátem, iracúndis mansuetúdinem, elátis præcíperet humilitátem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy. Amen.
Lekcja 9
Wspominamy Wigilję Św. Wawrzyńca Męczennika
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 16:24-27
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: „Jeśli kto chce za Mną iść, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i naśladuje Mnie”. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 32. na Ewangelię
Ponieważ Pan nasz i Odkupiciel jako nowy człowiek przyszedł na świat, dał też światu nowe przykazania. Dawnemu bowiem naszemu życiu w występkach wychowanemu przeciwstawił nowe swoje życie. Co dawny, cielesny człowiek umiał, jeśli nie zatrzymywać to, co było jego własnością, rabować cudze, jeśli mógł, a pożądać, jeśli czego zrabować nie mógł? Jednakże niebiański Lekarz stosuje lekarstwa działające przeciwnie do każdej ułomności z osobna. Jak bowiem medycyna używa na gorączkę środków chłodzących, na zimno zaś rozgrzewających, tak też i nasz Odkupiciel na grzechy zastosował odpowiednie dla nich, przeciwne im środki: nieczystym – wstrzemięźliwość, chciwym – hojność, gniewliwym – łagodność, pysznym nakazał pokorę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, qui sanctum Joánnem Maríam pastoráli stúdio et jugi oratiónis ac pœniténtiæ ardóre mirábilem effecísti: da, quǽsumus; ut, ejus exémplo et intercessióne, ánimas fratrum lucrári Christo, et cum eis ætérnam glóriam cónsequi valeámus.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wszechmogący i miłosierny Boże, który Św. Jana Marję godnym podziwu uczyniłeś przez gorliwość kapłańską i żarliwość nieustanny modlitwy oraz pokuty daj, prosimy Cię abyśmy mogli za jego przykładem i wstawiennictwem pozyskać Chrystusowi dusze braci naszych i wraz z niemi dostąpić chwały wiecznej.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|